Bijeenkomst jeugdzorg: terugblikken en vooruitkijken
Het is alweer ruim een week geleden. We gingen als gemeenteraad om tafel met aanbieders, grote en kleine, met ouders, met zorgprofessionals en met jongeren zelf. Over de problemen in de jeugdzorg. De financiële tekorten, maar ook de kansen die er liggen.
Het was een bijzondere ervaring. Om het schrijnende verhaal te horen van een jongere die al 17 keer in zijn leven heeft moeten verhuizen van instelling naar instelling, vaker dan hij oud is. En hoe hij daar nauwelijks enige inspraak of invloed op heeft gehad, maar zichzelf een speelbal van “het systeem” voelt. Maar ook hoe blij professionals zijn dat ze gehoord konden worden. Dat we als politiek de deuren open hebben gezet. En hoe vaak ze zich onbegrepen voelen. “Wij doen ons best, in het belang van de kinderen, en de meesten van ons worden er echt niet rijk van”.
De worsteling van de kleine aanbieder die zich de speelbal voelt van het grote beleid. In Den Haag, maar ook lokaal. Het gevoel dat er teveel focus ligt op een papieren werkelijkheid van controles, vinkjes, indicaties en declaraties. “Er wordt teveel gestuurd op kosten. De mensen op de werkvloer hebben wel visie, bij de mensen die het beleid moeten bepalen ontbreekt dit helaas vaak”, aldus het verslag van Tafel 9.
En één tafel verderop lezen we: “de gemeente zit vooral op geld en theorie, er is weinig ruimte voor mensen op de werkvloer. De gemeente zit alleen met grotere aanbieders om tafel.”
Als ChristenUnie willen we opkomen voor keuzevrijheid en zien we het belang van de hardwerkende kleine zorgaanbieder. Maar we zien ook dat ook daar misschien wel kansen liggen. Er gaat immers veel verloren in de veelheid aan gesprekken, contracten, werkbezoeken. Allemaal zaken die tijd en dus geld kosten. Geld dat beter naar de zorg zelf kan. Kansen liggen er misschien in zich te verenigen in collectieven, op wijkniveau bijvoorbeeld, of juist op specialisatie. Door één woordvoerder te kiezen, en misschien wel één gezamenlijk declaratiekanaal. Niet per se in onderaannemerschap bij een grote aanbieder, maar misschien wel in maatschappen. Kleine aanbieders verenigt u.
We zijn er misschien nog niet helemaal uit en ik heb dan ook nog lang staan napraten buiten op de stoep met enkele kleine aanbieders. Dames met hart voor de zaak. Het was leerzaam. En het was goed en belangrijk om niet als politiek vanaf een zolderkamer dingen te roepen over zaken waar we misschien wel helemaal geen verstand van hebben, maar eerst te luisteren naar de mensen die het aangaat. De opkomst was boven verwachting en iedereen deed bijzonder goed mee.
Intussen weten we dat Apeldoorn ook meevallers heeft, dat de Apeldoornse wethouders Stukker, Sandmann en Joon samen met meer dan 270 collega’s van regeringspartijen VVD, CDA, D66 en ChristenUnie een brief aan het kabinet hebben gericht om te vragen om méér middelen voor de jeugdhulp, en dat de Apeldoornse verantwoordelijk wethouder Cziesso ons gisteren nog heeft verzekerd dat het college niet vooruitloopt op besluitvorming in de raad. 
Kortom, wordt vervolgd. Maar we zijn blij met het proces tot nu toe en hopen van harte dat zorgvuldigheid voorop blijft staan. Het gaat tenslotte om de kinderen. Die mogen niet de dupe zijn van Haagse of lokale politiek.
Heeft u de bijeenkomst gemist? U kunt het allemaal nalezen op apeldoorn.nl/jeugdhulp2019. Wilt u nog iets aanvullen? Laat het ons gerust weten door ons een mailtje te sturen, of een berichtje via Twitter, Facebook of Instagram.
