Afgelopen week speelde ik een bordspel van de Duurzame Energiecooperatie Apeldoorn, kortweg DeA. Iedere speler kreeg een eigen sector toegewezen: product, wetgeving, mensen, planeet, winst of energiebalans. Het doel was om Apeldoorn energieneutraal te maken en als spelers gezamenlijk over de eindstreep te komen. We bouwden windturbines, zonneparken, batterijen voor de opslag voor stroom, legden maisvelden aan, en herbruikten agrarisch afval. Maar het was bijna onmogelijk om alle spelers bij elke speelkaart vooruit te laten lopen. Vooral de spelers wetgeving en mensen bleven ver achter.
"Apeldoorn opent tijdelijk extra locatie voor opvang 400 asielzoekers" kopte de Stentor afgelopen maandag. In een begeleidend filmpje vertelt onze burgemeester hoe Apeldoorn aan de Christiaan Geurtsweg tijdelijk 400 vluchtelingen gaat opvangen, in afwachting van de oplevering van het AZC aan de Deventerstraat.
Kent u de wet van de gestreepte sokken?
Dit heeft alles te maken met de bespreking van de meerjarenbegroting vorige week.
Ze heeft er een litteken onder haar kin aan overgehouden. Ik had wel gezien dat ze haar gammele speelkarretje als step gebruikte, maar ze had er zo’n lol in dat ik haar liet gaan. Even later lag ze vol op de stoep en konden we naar de huisarts. Tja. Ik heb me een dag schuldig gevoeld, maar niet veel langer. Het alternatief was verbieden, en dat was voor mij geen optie. Een beetje risico kan geen kwaad.