Nobody is perfect
Laatst las ik het advies om op je CV juist je briljantste blunders te vermelden. Het idee was dat je daarmee laat zien dat je een lerend mens bent. Dat begon al toen je leerde lopen. Leren doe je met vallen en opstaan. En vallen is niet erg, maar blijven liggen wel. Vallen hoort erbij, je komt weer overeind, en je probeert opnieuw. En je probeert te voorkomen dat je dezelfde fout maakt.
Van elke fout kun je leren: dat is ook zo op school. Daarom gaat het met (erg) slimme kinderen in het voortgezet onderwijs soms mis: ze hebben de basisschool op hun sloffen gedaan, en lopen in het VO voor het eerst tegen hun grenzen aan. Het is frustrerend om dán pas voor het eerst het vallen en opstaan door te maken. Klasgenoten van de basisschool die wél fouten maakten, hebben wat dát betreft in die jaren meer geleerd…
Maar: alleen een fout op je CV zetten is niet voldoende. Als je je leerervaring erbij zet, wordt het interessant voor een werkgever. Zo was er ooit een medewerker die voor zijn baas een forse schadepost veroorzaakte. Hij was bang dat hij om die reden de laan werd uitgestuurd. Groot was zijn verbazing op de reactie van leidinggevende: “Denk je echt dat ik je ga ontslaan, nadat ik net een fors bedrag heb geïnvesteerd in jouw persoonlijke ontwikkeling?”
Met alleen een domme fout op je CV kom je er niet: als je in het wilde weg maar wat hebt gedaan, zal de waardering van je baas een stuk minder zijn dan als je goed onderbouwd een oplossing hebt bedacht. Je hebt informatie ingewonnen, of feedback gevraagd aan collega’s. Als het dán anders loopt is het leer-effect groter, dan kun je spreken van een briljante mislukking die waarde heeft. Want een ‘briljante mislukking’ wordt omschreven als een goed voorbereide poging om iets te realiseren met een andere uitkomst dan gepland en met een leereffect.
Misschien denkt u tot nu toe: logisch verhaal, ik kan het goed volgen.
Maar…in de politiek lijkt deze logica niet te werken. In campagnes lijkt het vaak alsof elke lijsttrekker ‘de perfecte kandidaat’ is. Iemand die geen fouten maakt. Als politicus altijd ad rem, deskundig, goed van de tongriem gesneden, daadkrachtig en slim. En als persoon een sympathieke buurman, ideale schoondochter of betrokken huisvader. Maar laten we wel wezen: bestaat dat allemaal tegelijk in 1 persoon? Iedereen is toch wel eens humeurig, kortaf of ongeduldig? En iedereen maakt toch wel eens een inschattingsfout of komt zichzelf een keer tegen? We geloven toch ook niet elke wasmiddelenreclame dat product X of Y écht álle vlekken verwijderd? Waarom verwachten we dat bij (landelijke) lijsttrekkers dan wel? Hoge verwachtingen wekken, levert vaak ook meer teleurstelling op.
Ik ben blij dat van ChristenUnie politici vaak gezegd wordt dat ze eerlijk en authentiek overkomen. Dat ze fouten toegeven en dat ze het eerlijk vertellen als ze met vallen en opstaan een wijze les geleerd hebben. Dat ze zich kwetsbaar op durven stellen. Ik ben blij met berichten vanuit Den Haag waarin niet alleen successen worden gedeeld, maar ook de twijfel, de onmacht, en het realisme. Want niet alles kan. En zeker niet alles tegelijk én binnen dezelfde begroting.
Wat mij betreft is dat waardevol!
Erik Jan, Raadslid
Meer weten? Zie https://www.briljantemislukkingen.nl/nl/
