Veilig en gezond opgroeien. Hoe vanzelfsprekend is dat?
Deze week plofte er een brief van de gemeente Apeldoorn bij ons op de deurmat. Onze dochter mag eind volgend jaar naar de basisschool en de tijd is aangebroken om onze voorkeursscholen door te geven. Zo’n keuze, misschien heeft u het zelf ook al eens meegemaakt, wordt bij ons thuis niet lichtzinnig genomen en is afhankelijk van een scala aan factoren.
Leggen we de prioriteit bij een identiteit gedreven school? Op de afstand tussen school en ons huis? Op onderwijsconcept? Hoe gaan we het combineren met werk en de kinderopvang van de jongste? Zo maar wat vragen invloed hebben op je keuze en daarmee ook op de ontwikkeling van je kinderen.
Voor heel wat ouders en gezinnen in Apeldoorn zijn deze keuzes een stuk lastiger. Zeker wanneer er kinderen zijn die om welke reden dan ook extra zorg en aandacht nodig hebben om mee te komen. Om die reden hebben we in de gemeente Apeldoorn een actieplan Jeugdzorg en Onderwijs opgesteld, waarin we met 18 concrete acties jongeren extra kansen willen bieden om veilig op te groeien, en hun unieke talenten en gaven te ontplooien. De noodzaak voor dit actieplan is evident. Nog steeds groeit het aantal jongeren dat gebruik maakt van jeugdzorg. In Apeldoorn bijna 12% van alle jongeren! Nog steeds zijn er gezinnen in Apeldoorn waar de interventie van Veilig Thuis nodig is.
Vanuit mijn Christelijk-sociale idealen geloof ik dat het gezin, en dat is wat mij betreft breder dan de klassieke vorm, als eerste verantwoordelijkheid draagt voor een veilige, gezonde en stimulerende omgeving. Het is belangrijk dat er netwerken, buurten en verenigingen om gezinnen heen staan die de zorg kunnen opvangen op het moment dat het minder gaat. Die netwerken zijn ook belangrijk om vroege signalen op te vangen. Het onderwijs en de zorg speelt zeker in het preventieve deel een cruciale rol, zij merken het vaak als eerste, wanneer er in een thuissituatie iets niet goed loopt.
Dat we verantwoordelijkheden zo dicht mogelijk rondom het kind willen houden ontslaat de gemeente niet van actie. We kunnen van onderwijs en zorg niet verwachten dat ze signalen zelf oppakken, daarvoor is de personele capaciteit te laag, en de (financiële) middelen lang niet toereikend. Met de 18 actiepunten uit het actieplan ondersteunt de gemeente het onderwijs, de zorg en ouders om kinderen en jongeren zo goed mogelijk te ondersteunen.
Op vier actiepunten hebben we als ChristenUnie in het bijzonder de focus gelegd:
- Toegankelijke relatieondersteuning voor ouders, zodat scheiden met schade zo veel als mogelijk kan worden voorkomen.
- Gratis kinderopvang voor gezinnen tot 130% van het bijstandsniveau. Door onderwijsprofessionals werd het belang van kinderopvang duidelijk erkent. Het helpt kinderen in de ontwikkeling richting de basisschool. Maar kinderopvang is duur, en het weerhoudt gezinnen met een kleine portemonnee hier gebruik van te maken.
- Inzet op taalontwikkeling. Taal verbindt en helpt de ontwikkeling van kinderen. Zeker voor kinderen die Nederlands niet als hun eerste taal thuis aangeleerd krijgen. Ook bij zorgverlening helpt het wanneer ouder, kind en zorgverlener in de dezelfde taal communiceren.
- Preventieve inzet voor mentale weerbaarheid. Zeker onder jongeren zien we het groeiend probleem van mentale kwetsbaarheid en het afnemen van mentale gezondheid. Jongeren geven zelf aan een laagdrempelige plek, fysiek en digitaal wenselijk te vinden waar ze vragen kunnen neerleggen of contact kunnen maken met andere jongeren.
