Aan het einde van de 14e eeuw waart een dodelijk ziekte door Europa. Mensen leven in angst. Complete dorpen en steden sterven in korte tijd uit. Rond die tijd is Apeldoorn niet veel meer dan een klein dorpje, gebouwd rondom een kerkje. Een kerkje waar men misschien wel eens het verhaal van Jozef vertelde. Niet van Jozef en Maria, maar die andere Jozef, die onderkoning uit Egypte. Die tijdens de jaren van voorspoed graanschuren liet bouwen. Om een voorraad aan te leggen, een reserve, voor de magere jaren.  

Iets buiten Apeldoorn ligt de Wormingermark. En de geërfden van de Wormingermark hebben dat verhaal van Jozef goed begrepen: in tijden van nood is het misschien verstandig even te wachten met investeringen. Máár zeggen ze: als we dit overleven, gaan we weer bouwen. Dan gaan we investeren. En dat deden ze.