'En waar heb jij verstand van?'

Weblog Peter Boeken.png
TOF_0326.jpg
Door Peter Kranenburg op 6 februari 2019 om 09:00

'En waar heb jij verstand van?'

‘En waar heb jij verstand van?’ Ik vraag me dat vaak af als ik met mensen in gesprek ben. Het is een vraag die je zowel positief als negatief in kan steken. En ik betrap me er nog weleens op dat ik een voorkeur heb voor de negatieve insteek.

Het is prachtig om nieuwe mensen te leren kennen. De onnoemelijke reikwijdte aan diversiteit van mensen. Alle 7 miljard mensen op deze wereld hebben hun eigen verhaal: een geschiedenis van geboorte en opvoeding in een bepaalde (sub-)cultuur.
En een kennismaking met een onbekende is als het lezen van de achterkant van een nieuw boek: soms staat er exact waar het over gaat, soms staat er een nietszeggende saaie tekst en soms… soms is het een uitnodiging tot het verslinden van datgene dat zich tussen de kaften bevindt.
Het verhaal van mensen en hun ervaringen maakt dat zij ergens kennis van hebben. Kennis die een ander in een andere vorm misschien heeft, maar zo is iedereen de moeite waard om de vraag te stellen: ‘waar heb jij verstand van?’
En zo probeer ik mijn eigen verhaal verder vorm te geven.

Soms is het echter zo dat mensen mij vertellen dat ik niet genoeg weet, of ergens verkeerd over denk. Dat is al frustrerend genoeg als men gelijk heeft: er zijn meer onderwerpen waarvan ik minder weet dan mijn gesprekspartners, dan andersom. Maar soms weet ik wel iets. Vanuit mijn opgedane ervaringen en kennis durf ik weleens te zeggen dat ik iets heel goed weet, ergens verstand van heb. En juist op die momenten schuurt het als anderen zeggen het beter te weten. Ik denk dan wel eens heel negatief: en waar heb jij (wel) verstand van?
‘Je zit ernaast. Verdiep je er eens in, dan ga je hetzelfde vinden als ik.’ Zomaar zinnen die door mensen geventileerd worden op plekken waar meningen als door een magneet bij elkaar worden gezogen. De politiek is zo’n plek. Een trechter van meningen, waaruit algemeen bestuur voortvloeit.

In Nederland mag je je mening geven. In de Nederlandse politiek doet iedereen dat ook. Dat is de kern van een democratie, je mag als samenleving de zwaarte van een mening bepalen. Een mening die gevormd wordt door ervaringen, door een persoonlijk verhaal. Ik zie het dan ook als uitdaging om voorbij de negatieve insteek te gaan en vanuit een oprechte interesse te vragen waar iemand verstand van heeft.

Ik zou dat boek met die saaie tekst op de achterkaft, toch eens moeten lezen. Dat zou goed zijn voor mijn eigen verhaal.

Labels: ,