All inclusive
Elke Apeldoorner moet in vrijheid met z’n eigen talenten aan de slag kunnen gaan. Een ambitie uit het verkiezingsprogramma van ChristenUnie Apeldoorn voor 21 maart. Er is nog best werk aan de winkel is wat dit betreft: daar hoef je alleen het Rekenkamer-rapport ‘Je trekt altijd aan het kortste eind’ voor door te lezen. Rond de uitvoering van de Participatiewet zijn nog best wat actiepunten te formuleren. Tegelijk heb ik vorige week zomaar op drie manieren deze gewenste situatie in werkelijkheid teruggezien!
1.
Een royale meerderheid van de Raad ging donderdag akkoord met een voorstel om extra middelen aan te gaan vragen bij het Rijk om gecompenseerd te worden voor de tekorten op de bijstand (in jargon: de vangnetuitkering BUIG). In dit voorstel hield ons College vast aan het nieuwe beleid om maatwerk te bieden en per situatie te kijken wat nodig is. Hierbij werden externe adviezen terzijde geschoven om dwingende maatregelen en striktere sancties toe te passen. Het huidige College wil dóór met maatwerk bieden en uitgaan van vertrouwen. Dat geeft ruimte om ongelijke situaties (want elke casus is anders) ook ongelijk te behandelen!
2.
Als aftrap van de verkiezingscampagne bezochten we zaterdag de Jeugdbrandweer. We zagen hoe er geoefend en getraind wordt om als hecht team een lastige situatie te benaderen: een autobrand en een containerbrand. Zo worden deze hulpverleners-voor-de-toekomst klaargestoomd om de landelijke competitie aan te gaan, en in wedstrijden hun mannetje te kunnen staan. Van de leiding hoorden we het mooie verhaal over een wedstrijd waar in het team 1 persoon te kort zou komen. De vraag was: gaan we niet deelnemen? Of gaan we wél en vullen we ons team aan met een jeugdlid met autisme die moeite heeft om op niveau van het jeugdteam mee te komen? Teambreed was de keuze om wél af te reizen, en om het extra teamlid als team ‘er doorheen te slepen’. Tegen de verwachting in bereikte dit team niet de verwachtte 12e of 13e plaats, maar werden ze met z’n allen 4e. Gaaf wat een goede teamgeest dan kan opleveren!
3.
Aansluitend bezochten we ontwenningscentrum De Wending. De Wending is een kliniek voor mensen met een ernstige verslaving in combinatie met psychische of andere problemen. Naast de reguliere behandeling krijgen de bewoners ook een woon- en werktraining. Er is aandacht voor de persoonlijke ontwikkeling, bewoners krijgen langer de tijd om het aangeleerde toe te passen in het dagelijks leven. Tijdens de behandeling werken ze aan hun verslaving in combinatie met andere (psychische) problemen. In gemiddeld 6 tot 8 maanden bouwen ze aan hun toekomst.
We werden gastvrij ontvangen en rondgeleid door één van de bewoners. Hij vertelde over de werkwijze in de kliniek, over het (stevige) dagprogramma en de intensieve begeleiding. Indrukwekkend hoeveel werk daar verzet wordt door de gemotiveerde bewoners en het betrokken personeel. Er was ruimte voor de bewoners om zélf de regie te gaan nemen en zélf keuzes te maken, ook in het werk: wat trekt mij? Wil ik buiten bezig zijn? Of liever binnen? Wil ik samen met anderen optrekken of dan liever m’n eigen gang gaan?
Bij de maaltijd en in de gesprekken merkten we ook de betrokkenheid van de bewoners op elkaar. ‘Het voelt als familie’, zei iemand, ‘hoe verschillend we zijn, en hoe verschillend onze problematiek, we slepen elkaar er door heen.’
Dat is wat we als ChristenUnie Apeldoorn bedoelen met ‘#Waardevol’!
Erik Jan Aalbers
Raadslid
