Gelukkig nieuwjaar!
Geluk. Ja, wat is dat eigenlijk? En waarom zijn we toch zo vaak on-gelukkig?
Gisteravond mocht ik met tientallen Apeldoorners uit verschillende sociale, culturele en geloofsachtergronden, lopen in een jaarlijkse Vredeswandeling. Een fakkeltocht langs aangrijpende plekken in de binnenstad, zoals het monument “De Dwangarbeider” die herinnert aan de razzia op 2 december 1944, waarbij duizenden Apeldoornse mannen werden afgevoerd naar de verschrikkingen van werkkamp Rees. Of het Holocaustmonument bij de Joodse Synagoge aan de Paslaan, met de 592 glazen stuiters die herinneren aan de 592 Joodse Apeldoorners die werden afgevoerd en vermoord in de concentratiekampen.
Ook liepen we langs symbolen van één van de meeste kostbare kernwaarden die ons land kent: geloofsvrijheid. De Doopsgezinde en Evangelische kerken aan de Paslaan, de Synagoge, de Moskee en de Rooms-Katholieke Kerk aan de Hoofdstraat.
Wat een zegen dat wij ons geloof in vrijheid mogen uiten en beleven. Hoe anders is dat elders op de wereld voor veel van onze medemensen. Met Serious Request stonden we stil bij gezinnen die uit elkaar gedreven worden door oorlogen en hongersnood. We zagen tegelijkertijd de spanningen in het midden oosten toenemen. En de afgelopen dagen de protesten in Iran. En hoe anders is het ook hier geweest, in andere tijden, soms nog niet zo lang geleden.
Uiteraard kan het altijd beter. Maar laten we ook blij zijn met wat er goed gaat. Onze zegeningen tellen. Elke dag die ons gegeven is, elke zonnestraal, elk beetje liefde en waardering. Ontvangen, of gegeven. Laten we dankbaar zijn. Voor de goede dingen die God ons geeft. En daar zuinig op zijn.
Gelukkig nieuwjaar!
Ben
(foto © Luud Riphagen)
