Het was een aaneenschakeling van mooie, ontroerende, vrolijke momenten in het stadhuis afgelopen vrijdag, tijdens het afscheid van wethouder Paul Blokhuis. Ik heb onze fractie beloofd een sfeerverslag te schrijven, maar ik krijg het niet goed op papier. Sommige momenten laten zich alleen beleven, en niet achteraf in woorden vangen.

Zoals vast iedereen wel heeft gehoord of gelezen, hebben wij een nieuw kabinet. Het heeft lang geduurd, maar toen zaten vier partijen wel op één lijn. Omdat verschillende andere partijen niet wilden regeren (GroenLinks, SP, PvdA) of door andere partijen werden uitgesloten (PVV) was de huidige combinatie de enig mogelijke. Niet willen regeren heeft in elk geval deels te maken met angst voor de volgende verkiezingen. Regeringen moeten soms pijnlijke maatregelen nemen. De afgelopen jaren is dat vaak gebeurd. Beide regeringspartijen hebben dat gemerkt bij de stembus.

We zijn blij dat er nu een duidelijk rapport ligt. De meeste conclusies verbazen ons niet, omdat die in lijn liggen met alles wat onze fractie via persoonlijke contacten, de krant, sociale media en ons college B&W bereikte. Al in juli bleken er (weer) problemen met het plansysteem. We hebben dit meteen aangekaart bij het college als terugkerend gevaar voor de uitvoering.

Afgelopen zondag, de 12^e november om 11 uur, is er op vele plaatsen in de wereld voor de slachtoffers van beide wereldoorlogen en de vredesmissies de jaarlijkse herdenkingsplechtigheid gehouden.
In Apeldoorn richten we ons op deze dag vooral op de Canadese militairen die tijdens de Tweede Wereldoorlog hun leven gaven voor de Nederlandse vrijheid. De Canadezen waren immers de bevrijders van Apeldoorn. De herdenking vond plaats bij het “Canadese” monument aan de Loolaan. Dankzij de vele offers van toen leven wij in Apeldoorn al meer dan 70 jaar in vrijheid.